احتمالاً یکی از مخالفای سرسخت و جدی مقوله تفکیک جنسیتی منم. برای این امر دلایلی دارم که دست‌کم برای خودم قابل‌پذیرش و منطقی‌ان: من امروز زندگی زناشویی خوبی دارم، همسرم رو دوست دارم و اون هم همین‌طور. باهم کار می‌کنیم و باهم چرخ زندگی رو می‌گردونیم و توی زندگی‌مون درست‌وحسابی هم‌مسیریم. و نکته آخر این‌که […]

ما بچه‌های دهه‌های پنجاه و شصت آدمای خاطره‌بازی هستیم. کافیه چرخی توی اینترنت بزنیم و ببینیم چه‌عالمه عکس و نوشته هست که داره خاطره‌های دهه شصت رو زنده می‌کنه؛ از اون عکسی که یه نوار کاست و یه مداد شیش‌گوش رو گذاشته کنار هم و زیرش نوشته «بچه‌های نسلای آینده هیچ‌وقت نمی‌فهمن رابطه این دوتا […]

یکی از شیوه‌های برقراری روابط اجتماعی توی فرهنگ ما اینه که درباره شغل همدیگه سؤال کنیم: «راستی قربان شغل شریف شما چیه؟» در جواب همچین سؤالی من معمولاً نمی‌گم داستان‌نویس، روزنامه‌نگار یا منتقد ادبی. چندباری لبخند ترحم‌آمیز ملت رو -وقتی خودم رو این‌طور معرفی کرده‌م- دیده‌م و چندان دوست ندارم دوباره ببینمش. بعضی‌هام هستن که […]

امروزِ روز دانشجوهایی که حوصله یادداشت‌برداری سر کلاس رو ندارن، از تکنیکای مختلفی برای عقب نموندن از قافله استفاده می‌کنن؛ اگه اصلاً اهل فکر کردن به قافله و عقب نموندن و مسایلی از این دست باشن. بعضیا از همون تکنیک قدیمی کپی گرفتن جزوه دیگران استفاده می‌کنن. اینا معمولاً دیر می‌یان سر کلاس و همین‌طور […]

  گاهی اوقات یه فکری مثل بختک می‌افته به جونم و مثل خوره روحم رو می‌خوره و می‌تراشه؛ نه در انزوا، که با عرض شرمندگی از محضر صادق‌خان هدایت، معمولاً آدم منزوی‌ای نیستم. اسمش رو گذاشته‌م «احساسِ مورد استفاده ابزاری قرار گرفتن». جای بدِ قضیه اینجاست که این احساس معمولاً توسط دانشجوهای سابقی ایجاد می‌شه […]

اواسط ترم بود. قرار بود دانشجوهام مطالعات‌شون رو به‌صورت کنفرانس ارائه بدن و بخشی از نمره‌ی پایان ترم‌شون رو بگیرن؛ به قول خودشون، نقداً بگیرن! بهشون گفته بودم که پیش از شروع کلاس مقدمات رو فراهم کنن تا بتونیم از زمان کلاس‌مون بهترین و بیشترین استفاده رو ببریم. توی کلاس که رفتم به‌نحو تعجب‌برانگیزی دیدم […]