نشست نقد و بررسی کتاب «بئاتریس و ویرژیل» نوشته «یان مارتل» ۶ خرداد ماه با حضور مترجمان این کتاب در سالن اجتماعات مهرطه برگزار شد.
در ابتدا مجری مراسم به معرفی یان مارتل نویسنده فرانسوی زبان کبکی پرداخت و گفت او از ۲۵ سالگی داستان نویسی را شروع کرده است و کتاب بئاتریس و ویرژیل سومین اثر او و یکی از بهترین آنهاست.
در ادامه مریم کهنسال نودهی و کاوه فولادی مترجمان کتاب در مورد چگونگی ترجمه این کتاب و ویژگی های نویسنده توضیحاتی ارائه دادند.
کهنسال گفت: سال ۲۰۱۰ که با این کتاب آشنا شدیم تصمیم گرفتیم که این کتاب را ترجمه کنیم. کتاب دو بخش فلسفی و خلاقه دارد که بخش خلاقه اش به گیرایی اثر بسیار کمک کرده است.
فولادی نیز بیان کرد: مارتل به دلیل فلسفه خواندن ذهنی پیچیده دارد و همچنین سفرهای زیادی به اقصی نقاط جهان کرده است که تاثیر آن در کتابهایش مشهود است. این کتاب نیز متاثر از نگاه پیچیده مارتل به زندگی است.
در ادامه کهنسال بخش هایی از کتاب را برای حضار خواند و فولادی در مورد رمان توضیحاتی کوتاه ارائه داد.او گفت: این رمان اتو فیکشن به نوعی خودزندگی نامه مارتل است.در داستان هنری نویسنده ای است که با کتاب اولش معروف شده و از این رو شبیه مارتل است اما در چاپ کتاب دومش موفق نیست ودچار سرخوردگی می شود.در ادامه او با هنری تاکسی درمیست اشنا می شود کسی که برای او دو نمایشنامه ارسال کرده که اولی به کشتار یهودیان می پردازد و در دومی به داستان یک خر بئاتریس و یک میمون ویرژیل می پردازد و هنری نویسنده به سراغ هنری تاکسی درمیست می رود تا بتواند او را در نوشتن داستان این خر و میمون یاری رساند.
سپس محمدرضا زمانی نویسنده کتاب اژدها وارد می شود، به نقد و بررسی کتاب پرداخت. او گفت: با این که کتاب بئاتریس و ویرژیل شروع روانی ندارد اما بسیار کتاب خوبی است از چند نظر. در ابتدا به دلیل نوع نگاهی است که نویسنده به دنیای دور و اطرافش دارد. این کتاب ،کتابی است در مورد نوع دیگری نگاه کردن به وقایع. کتابی است در مورد درد برای جمعیتی. کتاب در مورد کشتارهای یهودیان صحبت می کند. در مورد هولوکاست داستان های زیاذی نوشته شده که مستند هستند اما مارتل فکر کرده آیا نمی شود داستان تخیلی در مورد مساله ای به این وحشتناکی نوشت. او افزود: مارتل در بئاتریس و ویرژیل بازافرینی دیگری از یک واقعیت که سالها قبل رخ داده است کرده. اما تاکنون کسی با این دید به هولوکاست نگاه نکرده است او از خر و میمون و گفتگویشان استفاده کرده تا در حرف زدن حرفی نزده باشد. در حقیقت کتاب در مورد گفتن های بسیار برای نگفتن است. گفتگوی این دو مثل نوشته های بکت است