یک توضیح لازم: شماره قبلی «اندر احوالات یک مدرس» تعدادی از دوستانم را رنجانده؛ دوستانی در یک کانون معماری و دوستان دیگری در یک انجمن ادبی. چقدر ناراحتم از این بابت. نویسنده برای نوشتن گاه از واقعیت‌های بیرونی الهام می‌گیرد و این پدیده غریبی نیست. برای داستان «تو باید کاوه فولادی‌نسب باشی» هم من این […]

  بعضی حرف‌ها هست که آدم اگر بگوید، زبانش می‌سوزد و اگر نگوید، مغز استخوانش. این‌که «در بررسی‌ای عمومی، دانشکده‌های ادبیات کشور ما در تاریخ گیر کرده‌اند و با ادبیات مدرن فارسی‌زبانِ ایرانی و غیرایرانی بیگانه‌اند و توی‌شان کمتر خبری از پرداختن به ادبیات مدرن و شیوه‌های خلق و نقد آن هست» هم از این […]

شانس است دیگر، آدم نداشته باشد، ندارد. کاریش هم نمی‌شود کرد. من که بیشترِ هشت‌ساله گذشته را در ایران گذرانده بودم، درست باید این شش‌ماهه گذشته را خارج از ایران سپری می‌کردم؛ شش ماهی که راستی‌راستی درخشان بوده و در تاریخ ثبت خواهد شد. مهم‌ترین اتفاق این چندماهه -شکی تویش نیست- انتخابات ریاست‌جمهوری بود. هوشمندی […]

1. ورا هنری -نویسنده و منتقد آمریکایی- می‌گوید: «داستان كوتاه كوتاه مثل مغز بادام است. در آن اتفاق‌های فرعي‌ای‌ كه براي حادثه اصلي مقدمه‌چيني مي‌كنند، قطعه‌های بلند توصيفي و كلمه‌ها و اشاره‌های غيرضروري كنار گذاشته می‌شوند. آن‌چه باقي مي‌ماند يك داستان خالص است.» داستان کوتاه کوتاه باید آغازی داشته باشد كه خواننده را مجذوب كند […]

یک نفر با لبخند از میان جمعیت می‌آید به سمتم. انگشت اشاره‌اش را جوری برایم تکان می‌دهد که یعنی «آی آی آی… بالاخره گیرت انداختم» یا یک چیزی تو همین مایه‌ها. او زیادی صمیمی به نظر می‌رسد و من فکر می‌کنم حتی یک بار هم در همه عمری که ازم رفته او را ندیده‌ام. شاید […]

تا همین چند سال بازرگانان ایرانی وقتی می‌خواستند زعفران یا پسته یا هر محصول ایرانی ارزشمند دیگری را صادر کنند، ابزارشان گونی بود. بله، از گونی استفاده می‌کردند. زعفرانی را که هر مثقالش کلی قیمت داشت و هنوز هم دارد، توی گونی می‌کردند و می‌فرستادند این‌ور و آن‌ور. زعفران ایران به آن‌جاها که می‌رسید می‌رفت […]

پرده را می‌زنم کنار. برگ‌های زرد و نارنجی و قرمز ایستاده‌اند روبه‌رویم. بوته‌ها لخت شده‌اند، چمن‌ها تُنُک. چند پرنده لب دیوار نشسته‌اند و زیر آسمان ابری و دودگرفته باهم اختلاط می‌کنند. از دیدن پرنده‌هایی که کنار هم -فرقی نمی‌کند کجا، روی سیم، روی شاخه درخت یا لب دیوار- می‌نشینند، همیشه لذت می‌برم. به نظر می‌آید […]

«سانسور را بردارید، خودمان پاسخ‌گو هستیم». این عنوان نامه‌ای است که روز شنبه با امضای 214 نفر از نویسنده‌ها، شاعرها و مترجم‌های ایرانی منتشر شد. روز یکشنبه بسیاری از روزنامه‌های صبح متن کامل نامه و اسامی امضاکنندگان آن را منتشر کردند و ظهر یکشنبه نشده، یکی از خبرگزاری‌ها متنی را در نقد و نکوهش این […]

مجموعه‌داستان «شنل بزرگ» شامل هفت داستان کوتاه است، که عموماً به‌کمک عناصر و المان‌های کافکایی، جهانی خشن و بوروکراتیک، و آدم‌هایی زخم‌خورده و روان‌رنجور را به تصویر می‌کشند. در جهان آکنده از فردیت داستان‌های این مجموعه، انسان در چنبرة نظام قراردادی اسیر است و ناتوانی‌هایش نه پلی به‌سوی پیروزی، که پرتگاهی به‌سوی زوال است. چنین […]