اولین بار چیزی حدود یک‌سال‌ونیم پیش بود که شنیدم… جمع کوچکی بود از دوستان نویسنده و شاعر و روزنامه‌نگار. یکی گفت «فلانی برای یه مصاحبه و دوتا یادداشت، دو تومن از فلانی گرفته.» (منظورش دومیلیون تومان بود.) فلانی اولی روزنامه‌نگار ادبی بود و فلانی دوم داستان‌نویس. یکی از رفقا گفت «اون کارش همینه.» یکی دیگر […]

بدترین اتفاقی که برای یک داستان ممکن است رخ دهد، این است که شروع و میانه‌ای خوب یا حتی درخشان داشته باشد و پایان‌بندی‌ای ضعیف. چنین داستانی یک ورشکستگی کامل است. و چنان خشمی در مخاطب برمی‌انگیزد که ممکن است دیگر هرگز سراغ اثری از نویسنده‌ی آن داستان نرود. پایان‌بندی ضعیف مثل لایه‌ای از زنگار […]

بارها از دوستان داستان‌نویسم یا از هنرجوهای کارگاه‌هایم شنیده‌ام که «این‌روزا ان‌قدر سرم شلوغه که اصلا فرصت خوندن و نوشتن ندارم.» درست و حسابی معنای این جمله را نمی‌فهمم. وقتی کسی این جمله را (در توجیه کم‌کاری‌اش) می‌گوید، بهش می‌گویم «مهم نیست که چی فکر می‌کنی. یا چی تصور می‌کنی. یه کاغذ بردار، برنامه‌ی روزانه‌ت […]

ماریانا پریه‌تو / کاوه فولادی نسب فرانسواز ساگان در داستان کوتاهش با نام «کمک یا چیزی مثل این« که در مجله ووگ منتشر شده، نمونه خوبی از ارائه هوشمندانه اطلاعات لازم را به ما نشان می‌دهد. «آن بهار ما در نرماندی بودیم و در خانه‌ای مجلل زندگی می‌کردیم، حتی مجلل‌تر از سابق؛ به خاطر این‌که […]

۱. بیست‌وهشتمین دوره‌ی نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران چهارشنبه‌ی این هفته کارش را شروع می‌کند. نمایشگاه کتاب تهران بیشتر از آن که «نمایشگاه» کتاب باشد، «فروشگاه» بزرگی است که به ناشران ایرانی (که بسیاری‌شان مغازه‌ی کتاب‌فروشی ندارند) اجازه و امکان عرضه‌ی مستقیم آثارشان را می‌دهد. بد هم نیست؛ به هر حال برای انسان‌های شریفی که در […]

جان آپدایک / کاوه فولادی نسب داستان چیزی نیست به‌جز زیرکانه‌ترین ابزاری که بشر تاکنون برای محک زدن و نمایش دادن خودش اختراع کرده است. روان‌شناسی و اشعه ایکس بعضی حفره‌های بدیمن را نشان می‌دهند، تصویرهای علمی و نمودارهای آماری تجزیه‌وتحلیل‌هایی مفید را ارائه می‌دهند، ولی برای درک تمام و کمال انسانیت، برای نزدیک شدن […]